Deniz feneri....

Akıntılara bakıyorum

Serin bir esinti ile beraber

Denizin  karanlığını delen

Karşıyakanın Samanyolu misali ışıkları

Hayat gibi akmakta...

Sırtım, bütün ihtişamı ile

Terk edilmiş saraya bakıyor.

Denizin dalgaları

Sakinleştirmez mi Ruhu ve bedeni

Bize ne oldu?

Bu ne sürat?

İçim de ki sıkıntıları

Ateşte yakarak dalgalara kırıştıralı çok oldu

Yarımada da üşüten bir esinti

Ve dalgaların şırıltısı

Hiç aceleleri yok

Kayan bulutların

Gökyüzünde parlayan yıldızların

Rüzgarın eğdiği ağaçların hışırtısı

Aheste geçen Vapur

Aheste akan dalgalarla

Bir uyum dalar

Ah birde şu geçen

Aceleci arabalar olmasa

İleride çakan deniz feneri

Bir şeyler söylemek ister gibi

Anlayan kaptanın kılavuzudur ışığı

Düşündüm de

Hayatım da çakan bir fener var mı?

Heyhat

Işık saçan bir fener

Ben fenerimi otuzbeşim de buldum.

Karanlıkta yolumu ararken

Deniz fenerinin yanında buluştuk

Bir onu acaleci görmedim

Yavaş ve sakindi

Ağır ağır demlenen çay misali

Eh bir de Boğazın

İncisi var rengarenk ışıkları ile

Kendine çeken bir dünya gibi

Cazibeli zarif bir boyunda

Gerdanlık gibi

Fakat vakit yok 

Zaman daraldı 

Dünyaya ayıracak bir an yok

Boğazın sert rüzgarları

Kasım gecelerin de

Deler geçerler

Ama olsun

Rüzgarın esintisi

Dalgaların şırıltısı

İyi gelir, kendime gelirim.

Zaten kendimdeyim…

22 KASIM 2012

SARAYBURNU/İSTANBUL