Kaypak sevgilerden öğrenmedik.
Sevdik mi
Kalbimizle, Ruhumuzla ve
Teslim olarak sevdik.
Giderken
Sevgimizden ve sevdiklerimizden
Asla şüphe etmeden gittik.
Her haber alışımızda
Sevgimiz katladı
Ve derinliği arttı.
Biz sevgiyi ve sevmeyi,
Kaypak sevgilerden öğrenmedik.
Adam gibi sevdik.
Dervişin,
Sigarasına tutkusu gibi,
Şairin,
Şiirlerine olan sevdası gibi
Ressamın,
Tuvale bağlılığı gibi
Sevdik.
Gidince sevdiklerimiz,
Adam gibi sevmenin
Uzaktan sevmek olduğunu öğrendik.
Gidenin yerine kimseyi koymadık.
Gelmek, hayatı paylaşmak ve
Kalmak isteyene başka bir yer açtık.
Onunla da sadakati, bağlılığı ve ahde vefayı
Öğrendik.
Yerinin ne kadar büyük,
Geçmişten daha derin
Daha dolu olduğunu
Geç oldu, ama öğrendik.
Gidenler gitmiştir artık,
Gönül koymamayı
Selamet dilemeyi
Hayır dua etmeyi öğrendik.
Her kim bizle kalmayı istedi.
Baş tacı etmeyi öğrendik.
Biz sevmeyi,
Allah'a kul olmayı
Her şeyin üstünde tutan
Adamları tanıdıktan sonra
Öğrendik.
Ve Artık sevdiklerimizi
Allah için sevenlerden olduk.
Allah dedik daha da dönmeyiz.
Çünkü, Allah'ı, Resulünü ve
Ona Gönülden bağlı olanları
Sevmeyi öğrendik.
Geç oldu ama öğrendik.......
( İnşâallah )
17 TEMMUZ 2012
Serdar Karamanlı
gözüm her zamanki gibi şiirde döktürmeye devam ediyorsun. Tabi sen döktürdükçe ben de bana göre hatalı olan kısımları düzeltmeye çalışıyorum.
YanıtlaSil"Biz sevgiyi ve sevmeyi,
Kaypak sevgilerden öğrenmedik."
Burada geçen kaypak sevgilerden ibaresinin yanlış olduğu kanaatindeyim. Çünkü kaypak sevgi, kaypak sevgiliden olur. O halde "kaypak sevgililerden öğrenmedik" ifadesi daha doğru gibi geliyor. Çünkü sevginin kaypağı değil sevgilinin kaypağı, öğreten şahsın kaypaklığı sözkonusudur sözkonusu olan. Sevginin ne suçu olabilir ki, canlı bir varlık değildir, soyuttur. Soyutun ne suçu olabilir ki somut karşısında...