Kurban Bayramı'da geçti. Kendi payıma bir neşe, bir keyif ve bir heyecen hissedemedim. O bildik "Bayram vesilesiyle dargınların barışması efsanesinden" uzak bir bayram oldu yine. En azından kendi çevremde öyle gözlemledim. Yine "telefonlarımız arkadaşlarımızın veya aile büyüklerimizin cep telefonlarının bayramını tebrik ettiler." tuhaflıklar, teknolojinin gelişmesi ile daha da farklılaşıyor. Bilmem benimle aynı kanaati paylaşırmısınız?
Bayramların içini boşaltmış olmamızdan kaynaklanıyor herhalde veya artık bu geleneğin devir edilebilir bir olgu olmaktan çıktığından kayaklanıyor olabilir. Adı Bayram ama içimizde bir Neşe ve Heyecan hissetmiyoruz, O coşku yok ne bileyim. Dostlar, belki siz hissediyorsunuzdur?
2nci günü Kasamonu'da idik ve Kıymetli Ustam, İsmail Ağabeyim in kıymetli Validesi Huriye Hanım teyzeyi ikindi namazında defnettik. Gece yolda geçti.
3ncü günü İş arkadaşlarımızdan Lütfü ağabeyimizin vefat haberi ile ikindi namazından sonrada onu uğurlamaya gittik.
Bu Bayram nemi öğrendim? Şunları öğrendim.
1- Konuşurken, Büyüklük taslamadan ve edepli konuşmam gerektiğini,
2- Servet sahibi görünüp , Servetimin asıl sahibinin ben olmadığımı,
3- İnsana yaşarken Değer vermenin ve Ona hakikaten seni Seviyorum beni kırsanda senden vazgeçmem dememiz gerektiğini,
4- En sevdiğin varlık bile olsa, Seninle kabrin içine girmediğini ve amellerinle "yalnız kaldığını",
5-Aslında "Ölümün en büyük" hakikat olduğunu
6- Bayram bile olsa, her an "yaşamın ve ölümün" devam ettiğini
7- Ve en önemllisi, Ölen insanlarla konuşulmadığını ve sonradan toprağa bakıp ağlarken pişmalıkların fazla bir işe yaramadığını, öğrendim.
Peki bunları bilmiyormuyduk?
Hayır bilakis biliyorduk ama Mezarlıkta dururken kendimize Ölümü yakıştıra biliyormuyduk?
Cevap hayırdır. Dostlar,
Kandırmayalım birbirimizi. Neyse yeterince İç karartım galiba?
Ama Bu yaşadığımız günün güneşi bizim için doğmamak üzere batıyor olabilir?
O zaman ne yapalım Bir birimizin kalbini kırmayalım 17 İSRA/53 Kullarıma söyle, sözün en güzelini söylesinler. Sonra şeytan aralarını bozar. Çünkü şeytan, insanın apaçık düşmanıdır.
Yaşarken sevdiklerimize sahip çıkalım, Birbirmizi üzerek ayrılmayalım. Belki O zaman Bayramlar Bayram olur....
Kalbinizin Sahibine Emanet olun.
Serdar Karamanlı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder