Zamanın, önceden kestirilemeyen bir noktasında birden;
Hiç alıcısı kalmayan şeylerin satıcısı olmaya
Çaresizce devam etmek...
Bazı yolların dönüşü yoktur!
Hem yürüyor, hem içimde
ne varsa anlatıyordum.
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum,
Bir an durdum,
Baktım yoksunuz.
Ne zaman durdunuz?
Nereye dağıldınız?
Beni bu buz gibi soğuk gecenin ortasında
Nasıl bu kadar ıssız bıraktınız?
'Kendi sözlerimin ağırlığı altında eziliyorum'
Diye bağırıyordu adam,
'biri bir kurtarıcı çağırsın hemen!'
İnsan, insanın yurduydu,
kurdu olmadan önce...
Gökhan Özcan’ın Yeni Şafak’ta yayınlanan bir kaç yazısından alıntıdır…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder