Yıllar önce Anadolu yakasında
Belediye’ye ait büyük bir mezbahada kurban kesmek için bulunuyordum. Kurulan
bant sistemiyle canlı hayvanları, parçalanmış kasaplık et haline getiren bu tesisin
bir kısmı, küçükbaş ve büyük baş ahırlarından oluşuyordu. Bu ahırlardan alınan
hayvanlar, kesim bantlarının bekleme bölümlerine getirilip sırayla
kesiliyorlardı. İşte bu bekleme alanlarında o hayvanların gösterdikleri
tepkiler dikkatimi çekmişti. Koyunlar, birbirinin gözünün önünde
kesiliyorlardı. Buna rağmen bazıları otlamaya devam ediyor bazıları ise
çiftleşme gayretine girmişlerdi. Hâlbuki bu tesisin kuruluş nedeni de onların
burada bulunma nedeni de bu hayvanların boğazlanması olduğunun farkında
değildiler. Gözleri vardı ama görmüyorlardı. Kulakları var ama feryatları
işitmiyorlardı. Bunun nedeni hayvanlara ait bir son algısının olmamasıydı. Yani
bu hayvanlar işin sonunun nereye varacağından habersizlerdi…
Şevket HÜNER / Son Algısı / 23.08.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder