Zaman

Bebektim
Zaman nedir bilmezdim.
Çocuk oldum .
Zaman,
6 devre 12 de biterdi.
Yaşım ilerledi.
Zaman,
Attığım kulaç,
Potaya bıraktığım turnike oldu.
Genç olduğumda
Bir ıslık oldu
Zamanın başlangıcını söyleyen
Askerdim.
Artık zaman, koğuş kalk ile başlardı.
Koğuş yat, sonu olurdu zamanın.
Evlendim
Zamanın başlangıcı,
Bebeğimin ağlaması,
Sonu da uyuması oldu.

Şimdilerde zamanı,
Beş'e bölenin huzurunda yaşıyorum.
Zamanın sahibinin huzurunda.
Anladım ki,
Zaman dediğim şey
Aslında,
Kulağıma okunan ezan ile
Minareden,
Kulaklara okunan sela imiş.

Anladım,
Ve saygı ile secde ettim.
Zamanın sahibi önünde.
Şimdi diğer zamanı
Bekliyorum.
Ölümüm ve Kalk emrinin
Verildiği anı....

Serdar Karamanlı
14şubat2011