İslami Düzen

    Dini ve ahlaki yenilenmenin vurgulanması tespiti, İslami düzenin, İslami iktidarı olmaksızın gerçekleştirebileceği manasına gelmez ve böyle yorumlanamaz. Bu tespit ancak yolumuzun hareket noktasının iktidarı ele geçirmek değil, inşaları kazanmak olduğu ve İslami yeniden doğuşun terbiye alanında, daha sonra ise siyasi manada bir devrim olduğudur.

    Yani evvela vaiz, daha sonra ise asker olmak zorundayız. Vasıtalarımız şahsi örneğimiz, kitap ve sözdür. Bu vasıtalara güç ne zaman katılacak?

Bu anın seçilmesi her zaman somut bir sorudur ve birçok etkene bağlıdır. Ancak yine de bir genel kural konulabilir. İslami hareket, ahlaki ve sayısal güç ve çoğunluğa ulaştığında sadece var olan gayri İslami iktidarı yıkmak için değil, yeni İslami iktidarı inşa edebildiği vakit, iktidarı teslim almaya çalışmalı ve yapabilmelidir. Bu fark önemlidir, zira yıkım ile inşa aynı derecede psikolojik ve maddi hazırlığa bağlı değillerdir.

    Bura da erken davranmak tıpkı geç kalmak gibi tehlikelidir.

    Yeteri kadar ahlaki ve psikolojik açıdan hazırlanmadan ve lazım olan asgari kadro olmaksızın, sadece şansın yaver gitmesi dolayısıyla iktidarı ele geçirmek, İslami devrim gerçekleştirmek değil, darbe yapmak anlamına gelir.(Darbe ise gayri İslami siyasetin devamıdır ve başka insanlar tarafından ve başka hedefler uğruna yapılan bir şeydir.) İktidarın ele geçirmede geç kalmak, İslami düzenin hedeflerinden biri olan iktidar ile alakalı güçlü bir vasıtadan yoksun kalmak demektir ve böylece gayri İslami iktidarın harekete darbe vurmasına ve kadrosunu azaltmasına fırsat vermek demektir. Bu sonuncusu ile alakalı yakın tarihimizde yeteri kadar trajik ve ibret verici örnekler mevcuttur.

    Biz, Müslüman toplulukların pasif kalmalarını mahkûm eden ve hiçbir umuda yer bırakmayan “realizmi” yok saymaktayız.

    Tarih sadece sürekli değişimin değil, aynı zamanda ve devamlı olarak imkânsız ve beklenmeyenlerin gerçekleşmesinin hikâyesidir.

 Aliya İzzet Begoviç  

(İslam Deklarasyonu Kitabından)