Bir 17 Aralık daha,
Sıradan gelir diğerlerine,
Ama bana hüzün verir,
Özlem getirir.
Yine mezarının başındayım,
Kimseye anlatamadıkları mı yine sana anlatıyorum.
Şikayetim çok biliyorsun,
Ama şimdikileri duyamıyorsun.
Kötü davranışları sana değilmiş.
Boşuna üzülmüşsün
Sen gittin ya hiç bir şey değişmedi.
Yine hatırlamadılar seni
Beraberiz gene sen ve ben
Sıcaklığını hissedemedim,
Soğuktu mezar taşın
Elimi tutup beni gezdirirken
Bir sen bilirdin üzüldüğü mü
Sana kaçıp geldiğim de
Kimse aramazdı ya
Yine aynı kimse aramıyor,
Kimse üzülmüyor
Ağladığın üzüldüğün torunun geldi.
Ne Saniye teyzem vardı
Ne sen
Arayanım da yoktu zaten
Çok konuştum bu gün biliyorum
Biliyorum duymadın beni
Kimi zaman ben de duyamıyorum kendi mi
Ölü gibi hissediyorum, hissizleşiyorum.
Kaçar gibi gelirdim ya
Yine öyle geldim
Ağladım ağladım ağladım
Askerden döndüğümde ki gibiydim.
Doğru yanına gelmiştim
Dertleşmiştik ya
Sıpa sana demedim mi
Dediğin gün gibiydi sanki bu gün
Yanı yatasım geldi
Canlı bir cenaze gibi uzamak istedim.
Ayaklarım dönmek istemedi geriye
Kader bu ne eylersin
Rabbim ne dilerse yaşarsın
Sana Mezar taşını çok görenler
Hep gerideler
Üzülme
Karşılıksız Seven Kadın
Vasiyet ettim
Nasip olup ölünce
Yanına gömülücem
Açarsın bana bağrını dimi?
Seni çok özledim.
Özlem ve hasretle......
17 Aralık 2012
Serdar Karamanlı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder