Yaşlanıp saçların ağırdığında

Yaşlanıp saçların ağardığında, uyuklarken

Ocağın başında, eline al bu kitabı

Ve oku yavaş yavaş düşleyerek bir zamanki

Yumuşak bakışlarını ve gölgelerinin tatlılığını.

Kaç kişi senin o mutlu inceliğini sevmişti,

Kaç kişi güzelliğini, yalan ya da doğru.

Ama bir kişi senin o gezgin ruhunu

Ve değişen yüzünün hüznünü sevdi.

Şimdi eğil de korlaşmış kütüklere,

Mırıldan biraz üzgün bir sesle,

aşk nasıl alıp başını dağlara gitti

Ve gizledi yüzünü sayısız yıldızlarla diye.

W.B.Yeats

Çeviri: Cevat Çapan