Yaklaşık iki aydan beri işyerim ile evim arasını sabah akşam yürüyorum. Şehir hayatı farkındalığımızı yitirmemize sebep olmuş. Geçtiğimiz sene İlker (Özmeriç) diye bir dostum vefat etti.
Kıymetli eşi Ebru hanım ve iki evladı geride kaldı. Onlarda bu yaz İzmir tarafına göç ettiler.
Geçen hafta Ebru hanım ile telefonda konuşurken taşındıkları yere alışıp alışmadıkları konusundan
bahis ederken şunu aktardı.
- Ya İstanbul da çiçeklerin rengini ve kokusunu, kuşların sesini unutmuşuz. İyi ki bu tarafa gelmişiz.
Ya işte böyle dedi, ben de yolda yürürken yol arkadaşlarıma
- Sesleri duyuyor musunuz diye sordum. Ne cevap verseler beğenirsiniz?
- Hangi sesleri?
Halbuki o sabah kuşlar o kadar neşeli ötüyorlardı ki.
Evet Aslında Onlar Ötüyorlar, ama biz duyamıyoruz...
Daha da vahim olanı artık kendimizi de duyamıyoruz...
24 Eylül2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder