Çocukluğumun Komşuları

Çocukluğumda komşularımız,

Çok uzaktı bize.

Uzak olması gerektiği için mi uzaktı.

Irak'ı hiç bilmezdik ama

Bağdat yakındı nedense

Tekinsiz bir çerçinin sattığı anneme,

Bir fincan takımının zerafetinde

Tanımıştım Suriye'yi

Kaçak gelirmiş oralardan

'Şam' dedi çerçi

Tanık geldi birden nedense

Erivan'ı, radyosundan tanırdım,

Yasak türküler çaldığı için ürkerdim

Celep Kürt Nurettin amca dinlerdi

Bu aramızda bir sırdı.

Allah selamet versin, için için

Ağlamasına üzülürdüm.

Erivan radyosu bana hep hüznü anlatır.

Anlamasam da sözlerini, yakılan ağıttı;

Kimin ağıtıydı, Allah bilir.

Annem, 'Acem kızları fettan olur' derdi

Bir Acem kızı gördüm;

Simsiyah gözlerinin derinliğinde,

Kaybolunca hak verdim anneme

Bir de bir bezirgan vardı

Sattığı umutmuş.

Biraz topaldı, Sınırda vurulmuş.

Sınır ne demekti?

Bir sınır şehrinde, uçurulan

Korkulara bakınca;

Bir çocuk için güvenin bittigi,

Cehennemin başladığı yerdi.

Her kış işgal korkusu yaşardım,

Yaz gelince geçerdi bu korkum;

Şehrimin taa en ortasındaki askerim,

Yazın sınıra giderdi.

Günlerce tanklar geçerdi fakir asfaltımızdan

Çocukluğumun Komşuları nedense hep düşmandı.

Arif ARCAN