Onları beraber ilk kez 2004'ün Şubatın da Hava limanın da Hac yolculuğuna çıkacağımız sene gördüm. Hep ele ele dolaşan tatlı iki ihtiyarlardı.
Gülşen Anne, Hasan Dedeye hep "Hayatım" diye hitap ederdi. Hasan dede ise Ona şekerim derken gözlerinin içine bakardı.Her ikisine de hizmet etme fırsatı verdiği için Allah'a şükür ediyorum. İlk önce Gülşen teyzem göçtü. Hayatının ellerini bir sabah vakti bıraktı ve gitti. Hasan dede Onu çok sık anar, şekerinin adı her geçtiğinde gözlerinden yaşlar boşalırdı..
Zaman zaman beraber ağlaşırdık koca çınarla, Pişmanlıklarını anlatır çok vakit kaybettiğinden bahis eder, sen kaybetme derdi. İlk evlilik yıllarında Gülşen anneyi üzdüğünden bahseder, evladının vefatını anlatır ağlar ağlar ağlardı. Hep "Hayatına" özlem duyardı. Cuma günleri beni arar Serdar evladım Hayırlı Cumalar derdi. Bunu Perşembe günü konuşmuş olsak da yine de arardı Ben de Hasan amcam sen olmasan beni kim Cuma günü tebriği için arar derdim. Öylede oldu geçen ay Hastalandığında üç hafta boyunca beni Cuma günü kimse aramadı.
Ben de hatırlamadım zaten. Hastahaneden çıkıp oğlu Adnan ağabeyin yanına gittiğinde yine aradı beni. Araması beni çok mutlu ediyordu. Biliyordum ki o da mutlu oluyor ağzından hayır dualar hiç eksik olmuyordu. Son kez 19 Aralık 2013 Perşembe günü akşam üzeri aradı beni,
- Serdar sizi çok özledim göresim geldi dedi, Alaaddin ve benden bahsediyordu.
Ben de bakarsın bir sabah kahvaltıya çat kapı geliriz dedim. Ne iyi olur dedi.
Yine helalleştik. Bu son konuşmamız oldu 22 Aralık 2013 Pazar sabahı 08.30 da bu deni darı dünyadan göçüp gitti. Bu gün piyerloti de kendisini çok uzun zamandır bekleyen Gülşen annenin yanına defnettik.
Sonuç itibari ile Hasan amcayı ve Gülşen anneyi artık "HİÇ KİMSE ÜZEMEYECEK" EVET BİR DAHA HİÇ ÜZÜLMEYECEKLER.
Yolunuz açık olsun, her ikinizi de Babaannemi özlediğim gibi özleyeceğim. Rabbim, hesabınızı ve hesabımızı kolay eylesin, Rahmetiyle ve merhametiyle muamele eylesin...
Serdar Karamanlı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder